Tamron 35-150 mm f/2.8-4 Di VC OSD - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Poniższe zdjęcia pokazują, że Tamron 35–150 mm f/2.8–4 Di VC OSD nie ma problemów z podłużną aberracją chromatyczną. Nawet w dalekich nieostrościach zabarwienia obrazu są śladowe.
Aberracja ta jest zupełnie niezauważalna w środku zakresu ogniskowych, gdzie jej poziom nie przekracza 0.04%. Żadnych zastrzeżeń nie możemy też mieć do zachowania na najdłuższych ogniskowych. Tam wada ta trzyma się niewielkiego poziomu 0.04–0.05% i to niezależnie od użytej wartości przysłony. Największe szanse na dojrzenie poprzecznej aberracji chromatycznej mamy na najkrótszej ogniskowej. W jej przypadku, na maksymalnym otworze względnym, uzyskane wyniki podchodzą pod poziom średni, ale spadają do poziomu małego po lekkim przymknięciu przysłony.
Canon 5D III, RAW, 35 mm, f/2.8 | Canon 5D III, RAW, 90 mm, f/11.0 |
Aberracja sferyczna
Jeśli chodzi o pływanie ogniska, wydaje nam się, że na obu zaprezentowanych zdjęciach, czyli dla ogniskowych 100 i 150 mm, widzimy delikatne przesunięcie głębi ostrości w kierunku większych odległości. Aberracja sferyczna może więc być skorygowana nie do końca właściwie. Zdaje się to potwierdzać wygląd rozogniskowanych krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Ponownie, w każdym przypadku, mamy zauważalne różnice w natężeniu obwódki krążka oraz w jasności jego centrum.
Canon 5D III, 90 mm, f/3.5, przed | Canon 5D III, 90 mm, f/3.5, za |
Canon 5D III, 150 mm, f/4.0, przed | Canon 5D III, 150 mm, f/4.0, za |