Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi Nikkora Z 14–30 mm f/4 S. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru dla ogniskowych 14, 22 i 30 mm, są zaprezentowane na poniższym rysunku.

W przypadku obiektywów zmiennoogniskowych o świetle zaczynającym się od f/4.0, zawsze warto zaznaczyć, że nie powinniśmy się tutaj nastawiać na bicie rekordów. Na owym f/4.0 optyce doskwierają jeszcze aberracje optyczne i ich wpływ będzie wciąż widoczny nawet na f/5.6. Jeśli obiektyw zostanie dobrze wykonany, można oczekiwać, że dopiero na f/8.0 będzie on prawie zupełnie wolny od aberracji optycznych. Tak więc w przypadku tego typu instrumentów to poziom uzyskiwany na f/8.0 przez najlepsze systemowe stałki będzie czymś, do czego warto się odnosić. A przypomnijmy, że w przypadku testów na Nikonie Z7 wartości funkcji MTF50 tam notowane sięgają okolic 65 lpmm.

Patrząc z tej perspektywy, bardzo wysoko możemy oceniać zachowanie na najkrótszej ogniskowej. To dobra wiadomość, bo właśnie ona jest jedną z najważniejszych ogniskowych w tego typu instrumencie. Widać tutaj wyraźnie, że obraz bardzo dobrej jakości uzyskujemy już od maksymalnego otworu względnego, a po przymknięciu przysłony do f/5.6 jesteśmy w stanie wyraźnie przekroczyć poziom 60 lpmm.

Trudno mieć jakiekolwiek zastrzeżenia do tego, co Nikkor prezentuje w centrum zakresu ogniskowych. Już na maksymalnym otworze względnym MTF-y sięgają dobrego poziomu ponad 50 lpmm, a po przymknięciu przysłony zbliżają się do 60 lpmm.

Jeśli mamy szukać słabych punktów, to najbliżej ich znalezienia będziemy na ogniskowej 30 mm. Tutaj, na f/4.0 MTF-y znajdują się na granicy poziomu przyzwoitości. Na szczęście przymykanie przysłony bardzo szybko poprawia osiągi i znów jesteśmy tutaj w stanie uzyskać rezultaty bliskie 60 lpmm. Centrum kadru nie dało więc nam żadnych powodów do niepokoju, co bardzo cieszy, jeśli weźmiemy pod uwagę trudne zadanie, przed jakim stali konstruktorzy optyki. Zobaczmy, czy nasze humory pozostaną tak samo dobre po tym, co ujrzymy na brzegu matrycy APS-C/DX.

Nadal najlepsze osiągi widzimy na najkrótszej ogniskowej, gdzie nawet maksymalny otwór względny pozwala cieszyć się obrazem rozsądnej jakości. Lekkie schody zaczynają się na dłuższych ogniskowych. Dla 22 mm nie jest jeszcze źle, bo lekkie przymknięcie przysłony, powiedzmy do f/4.5, załatwia problem niechcianych nieostrości. Większe problemy napotkamy jednak na maksymalnej ogniskowej, gdzie na f/4.0 jakość obrazu jest słaba i nawet przymknięcie do f/5.6 nie pozwala przekroczyć poziomu przyzwoitości.

Podnieśmy teraz poprzeczkę i sprawdźmy jak testowany obiektyw radzi sobie na brzegu matrycy pełnoklatkowej. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

Znów najlepsze osiągi mamy na ogniskowej 14 mm, choć w tym przypadku, żeby zagwarantować rozsądną jakość obrazu obiektyw musimy lekko domknąć. Na f/5.6 mamy już jednak bardzo rozsądny wynik sięgający prawie 50 lpmm. Tutaj konstruktorzy Nikona zrobili to, co do nich należało. Przy tak szerokim kącie widzenia, używając przysłon f/5.6–f/11.0, a więc typowych w fotografii krajobrazowej, jesteśmy w stanie uzyskiwać dobrej jakości obrazy w całym kadrze. A o to właśnie w takim obiektywie chodzi.

Podobne słowa możemy napisać o środku zakresu ogniskowych. Wypada on odrobinę gorzej od 14 mm, ale tutaj także używając przysłon od f/5.6 do f/11.0, jesteśmy w stanie cieszyć się rozsądnej jakości obrazem w całym kadrze.

Najsłabszym punktem testowanego obiektywu jest ogniskowa 30 mm. Szczerze powiedziawszy, jeśli miałbym wybierać miejsce, gdzie obiektyw miałby mieć owe słabe punkty, też zdecydowałbym się na maksymalną ogniskową. Jedynym pocieszającym faktem jest to, że przy f/11 jesteśmy w stanie uzyskać tam ostry obraz w całym kadrze. Warto jednak pamiętać, że taka ogniskowa to niejako bonus tego obiektywu, bo przecież instrumenty klasy 12–24 czy 14–24 mm jej nie posiadają, natomiast w przedziale 14–24 mm testowany Nikkor sprawuje się bardzo dobrze. I to chyba najlepsze podsumowanie tego rozdziału.

Na końcu tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Nikon Z7, JPEG, 14 mm, f/5.6

Nikon Z7, JPEG, 30 mm, f/4.0