Obiektywów rektalinearnych o tak dużych kątach widzenia nie ma w naszej bazie zbyt dużo. Oprócz wspomnianego już na wstępie tego testu Voigtlandera Hyper Heliara wymienić możemy jeszcze testowanego przez nas Irixa 11 mm f/4.0 oraz Samyanga 3.5/10 XP. I właśnie z tym instrumentami zestawiliśmy Laowę w naszej tabeli.

To, co wyróżnia Laowę z tej grupy, to jej waga i rozmiary. Jest tutaj instrumentem najmniejszym i najlżejszym, a jednocześnie wcale nie najprostszym optycznie. Imponuje ona też minimalnym dystansem ustawiania ostrości. Choć trzeba jednocześnie pamiętać, że Irix i Samyang są jaśniejsze, ale jednocześnie dają trochę mniejszy kąt widzenia.

Na poniższym zdjęciu Venus Optics LAOWA 9 mm f/5.6 FF RL stoi obok Voigtlandera Apo-Lanthara 65 mm f/2.0 także przeznaczonego na bagnet Sony FE.

----- R E K L A M A -----

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, na którego otoczce znajdziemy napis „MADE IN CHINA”. Tylna soczewka ma średnicę 15 mm i jest otoczona dobrze zmatowionym i wykarbowanym tubusem. Jest ona ruchoma, znajdując się najpłycej dla ostrości ustawionej na nieskończoność. Obiektyw nie ma styków.

Właściwa część obiektywu zaczyna się gładkim, czarnym, metalowym i nieruchomym pierścieniem, na którym znajdziemy skalę głębi ostrości dla przysłon f/5.6, f/8, f/11, f/16 i f/22. Kolejnym elementem jest pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość 24 mm. Jego środkową część zajmuje metalowe karbowanie, a pod nim znajduje się skala odległości wyrażona w metrach oraz w stopach. Pierścień jest wyposażony w dodatkową wypustkę, która ma ułatwiać operowanie nim. Sam pierścień pracuje płynnie i z należytym oporem. Przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu nim o kąt około 100 stopni. Przy tych parametrach obiektywu to absolutnie wystarczająca wartość.

Idąc dalej natrafiamy na niewielki, nieruchomy fragment obudowy, za którym znajduje się pierścień przysłon. On też pracuje prawidłowo. Dla całkowitych wartości mamy wyczuwalne kliknięcia, ale pierścień można płynnie ustawić także w wartościach pośrednich.

Następna część to metalowa obudowa z niebieskim paskiem oraz nazwą i parametrami obiektywu (choć nie mam pojęcia, co oznacza rzymska dwójka w owej nazwie), która przechodzi płynnie we wbudowaną na stałe tulipanową osłonę przeciwsłoneczną.

Przednia soczewka jest nieruchoma, mocno wypukła i ma średnicę 47 mm. Nie mamy tutaj możliwości stosowania tradycyjnych filtrów.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 14 soczewkami ustawionymi w 10 grupach. Producent zdecydował się na użycie dwóch elementów z niskodyspersyjnego szkła ED, dwóch soczewek asferycznych i jednej wykonanej ze szkła o wysokim współczynniku załamania światła. Wewnątrz znajdziemy jeszcze przysłonę o pięciu listkach, którą możemy maksymalnie domknąć do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki oraz foliowy futerał (choć nie wiem, czy futerał to właściwe słowo).