Wprowadzenie pełnoklatkowego obiektywu o parametrach 2/65 to bardzo ciekawy i odważny ruch. To ogniskowa trochę dłuższa od 50–58 mm, czyli trudno ją uznać za klasyczny standard. Z drugiej strony, obiektywy portretowe to ogniskowa w okolicach 85 mm i jeśli producenci schodzą z niej w dół, to do wartości 70–75 mm, ale niżej już nie. Owe instrumenty klasy 70–75 mm zaczęły pojawiać się w większości niedawno (wyjątkiem jest tutaj Pentax) i właśnie z nimi zestawiliśmy naszą Sigmę. Dodatkowo w tabeli znalazł się jeszcze Voigtlander Apo-Lanthar, ale w jego przypadku mamy do czynienia z obiektywem makro. Widać, że Sigma wyróżnia się komplikacją optyki, bo ma aż 12 soczewek. Nie jest jednak największa i najcięższa, bo tutaj dominuje APO-Summicron-SL 75 mm f/2 ASPH.

Na poniższym zdjęciu omawiana Sigma stoi obok lustrzankowej Sigmy A 35 mm f/1.4 DG HSM oraz wspominanego wcześniej Voigtlandera Apo-Lanthara 2/65 Macro.

Sigma C 65 mm f/2 DG DN rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki oraz czarną i matową ramkę o rozmiarach 28×22 mm. Tuż pod tą ramką znajduje się nieruchoma tylna soczewka, która ma średnicę 29 mm.
----- R E K L A M A -----

Właściwy korpus obiektywu rozpoczyna się metalowym, gładkim i pomalowanym na czarno pierścieniem. Znajdziemy na nim sporo elementów. Od napisu z nazwą i parametrami obiektywu, poprzez logo producenta, oznaczenie „C” oznaczające zaklasyfikowanie obiektywu do serii „Contemporary”, znak „020” oznaczający rok modelowy instrumentu, numer seryjny, aż po białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu i przełącznik trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość (AF/MF).

Kolejny element to pierścień do zmiany wartości przysłony. Ma on szerokość 7.5 mm i wyposażono go w umieszczone po bokach wybrzuszone karbowanie, które ułatwia uchwyt i operowanie. Pierścień ma znaczniki przysłon od f/2.0 do f/22, z drobniejszymi znakami co 1/3 EV, a także wartość A pozwalającą na nastawy tego parametru z poziomu korpusu aparatu. Pracy tego pierścienia nie możemy nic zarzucić.

Następnie mamy nieruchomy fragment obudowy z napisem „MADE IN JAPAN” oraz zakresem pracy mechanizmu ustawiającego ostrość: „0.55M/1.8FEET–∞”.

Kolejny pierścień ma szerokość 19 mm i służy do manualnego ustawiania ostrości. Nie ma on żadnych znaczników i w głównej części jest pokryty ułatwiającym uchwyt karbowaniem. Pracuje on płynnie i z przełożeniem elektronicznym. Nawet przy szybkim kręceniu przejechanie całego zakresu odległości wymaga obrotu nim o kąt ponad 210 stopni. Jest to wartość duża, pozwalająca na bardzo precyzyjne nastawy.

Obiektyw kończy się nieruchomym, metalowym pierścieniem, na którym znajdziemy bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej. Ów bagnet otacza nierotujący gwint mocowania filtrów o średnicy 62 mm.

Przednia soczewka ma średnicę 33 mm i jest nieruchoma. Otacza ją czarna obudowa, na której, tym razem, nie umieszczono żadnych napisów.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 12 soczewkami ustawionymi w 9 grupach. Jedną soczewkę wykonano z niskodyspersyjnego szkła SLD, a dwóm innym nadano kształt asferyczny. Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie metalową osłonę przeciwsłoneczną, tylny dekielek i dwa dekielki przednie – jeden klasyczny plastikowy, drugi magnetyczny i metalowy. To naprawdę bardzo fajne rozwiązanie! W serii C producent nie przewidział dodawania futerału.