_1877607562.jpg)
Sigma C 65 mm f/2 DG DN - test obiektywu
26 lutego 2021
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
W konstrukcji optycznej Sigmy C 2/65 użyto tylko jednej soczewki wykonanej z niskodyspersyjnego szkła ED i jest to jednak za mało, aby całkowicie wyeliminować podłużną aberrację chromatyczną. Jej wpływ daje się zauważyć, bo lekkie zabarwienie obrazów pozaogniskowych występuje i jest widoczne głównie w okolicach maksymalnego otworu względnego. Na szczęście trudno ten problem nazwać dużym lub nawet średnim. |
Jak wygląda sprawa poprzecznej aberracji chromatycznej? Odpowiedzi udziela poniższy wykres.
Z największym poziomem mamy do czynienia w okolicach maksymalnego otworu względnego. Nawet tam rezultaty są jednak na granicy poziomu bardzo małego i małego. Po przymknięciu przysłony wyniki spadają poniżej 0.04%, a to oznacza, że aberracja jest praktycznie niezauważalna.
| A7R III, RAW, FF, f/2.0 | A7R III, RAW, FF, f/8.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia w niniejszym rozdziale nie pokazują zauważalnego efektu „pływania” ogniska. Jeśli zaś chodzi o krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem, nie wyglądają one identycznie, bo mamy tutaj dość klasyczny objaw niedokorygowanej aberracji sferycznej – brzeg jednego krążka jest miękki, a w drugim widzimy jaśniejszą obwódkę.
| A7R III, f/2.0, przed | A7R III, f/2.0, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.