Niniejsza tabela przedstawia porównanie podstawowych parametrów obiektywów pełnoklatkowych o ogniskowych 45–50 mm i świetle f/2.0–2.8. Najcięższa jest tutaj Loxia, ale ona ma najlepsze światło, więc to zrozumiałe. Dla odmiany największy rozmiarami jest Sony 2.8/50, ale to obiektyw makro i jego obudowa musi pozwalać na znaczne większe ruchy układu optycznego niż w przypadku tradycyjnych konstrukcji. Sony FE 50 mm f/2.5 G nie jest w tym zestawieniu obiektywem najmniejszym, ale jest za to najlżejszy.

Na poniższym zdjęciu Sony FE 50 mm f/2.5 G stoi pomiędzy przeznaczonym do lustrzanek modelem Sony 50 mm f/1.4 a Voigtlanderem Apo-Lantharem 65 mm f/2.0 Macro. Jak widać, nowy model pod względem gabarytów jest praktycznie dokładnie taki sam jak starsza i znacznie jaśniejsza konstrukcja gaussowska. Co ciekawe, stare obiektywy klasy 1.4/50 wcale nie były mocno reklamowane jako małe i poręczne konstrukcje. Tymczasem w przypadku takich samych rozmiarami, ale znacznie ciemniejszych modeli 2.5/40 i 2.5/50 mocno podkreśla się ich kompaktowe rozmiary. One są może kompaktowe na tle tych wielkich „smoków”, które często konstruuje się do obecnych bezlusterkowców, ale w ogólności wcale nie są takie małe.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną, nieruchomą soczewkę o średnicy 26 mm. Tutaj nie mamy żadnej owalnej ramki, tak jak było to w modelu FE 2.5/40 G. Okolice tylnej soczewki są ciemne i matowe, nie widzimy tam żadnych szpar, ani elementów elektroniki. Od tej strony wszystko więc wygląda dobrze.
----- R E K L A M A -----

Właściwy korpus obiektywu jest metalowy (aluminium pomalowane na czarno) i rozpoczyna się nieruchomym pierścieniem, na którym znajdziemy nazwę obiektywu i jego parametry, logotyp Sony, oznaczenie bagnetu E-mount, białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu, numer seryjny oraz informację, że obiektyw został wyprodukowany w Chinach.

W dalszej części tego nieruchomego pierścienia znajdziemy zagłębienie, które szybko przechodzi w dalszą część pierścienia, tym razem o trochę większej średnicy. Tutaj znajdziemy oznaczenie ogniskowej i serii G, przycisk do blokady przysłony (któremu z poziomu aparatu możemy przypisywać także inne funkcje), przełącznik trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość (AF/MF) oraz przełącznik CLICK ON/OFF służący do sterowania pracą pierścienia do zmiany przysłony.

Następnym elementem jest pierścień do zmiany przysłony, który ma szerokość 11 mm i w jego środkowej części znajduje się stosunkowo wąski pierścień z karbowaniem, którego zadaniem jest ułatwić uchwyt. Pierścień może pracować w trybie płynnym lub ze skokiem o wartości 1/3 EV.

Na końcu korpusu obiektywu znajdziemy pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość 8 mm i jest w całości pokryty karbowaniem. Nie znajdziemy na nim żadnej skali odległości, ani głębi ostrości. Pierścień ten pracuje z przełożeniem elektronicznym i wymaga obrotu o kąt około 150–160 stopni, żeby przejść cały zakres ustawiania ostrości. To wartość, która pozwala na precyzyjne nastawy.

Przednia soczewka obiektywu jest nieruchoma i ma średnicę tylko 20 mm. Otacza ją fragment obudowy z naniesionymi nań informacjami o nazwie i parametrach obiektywu, a także nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 49 mm oraz bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 9 soczewkami ustawionymi w 9 grupach. Jedną soczewkę wykonano z niskodyspersyjnego szkła ED, a dwie mają kształt asferyczny. Wewnątrz znajdziemy jeszcze przesłonę o siedmiu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki i osłonę przeciwsłoneczną. Osłona ma na tyle ciekawy kształt, że dekielek do obiektywu pasuje także do niej. Dekielek można więc nosić zamontowany albo na obiektywie, albo na osłonie.