Voigtlander Nokton 35 mm f/0.9 Aspherical - test obiektywu
10. Ustawianie ostrości i oddychanie
Pierścień pracuje płynnie i z równym, a jednocześnie prawidłowym oporem. Obrót nim powoduje ruch całego układu optycznego, przez co przy przejściu do minimalnego dystansu ogniskowania rozmiar obiektywu powiększa się o prawie 1 cm. Przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu pierścieniem o kąt około 140 stopni. Jest to wartość pozwalająca na dokładne nastawy.
Oddychanie
Testy oddychania obiektywu, czyli zmiany zawartości filmowanego kadru przy przeostrzaniu, przeprowadzamy przeostrzając manualnie przy domkniętej przysłonie od minimalnej odległości ogniskowania do nieskończoności i sprawdzając, na ile zmieniło się wskutek tego procesu pole widzenia obiektywu.
Po przeprowadzeniu szeregu testów możemy też pokusić się o skalę odniesienia. Zmianę kadru w zakresie od 0 do 5% uważamy za małą. Między 5 a 10% mówimy o poziomie średnim. Zazwyczaj są to też maksymalne wartości, z jakimi są w stanie poradzić sobie algorytmy kompensacji oddychania obecne w niektórych korpusach. Między 10 a 15% będziemy mówić o poziomie dużym, a powyżej 15% o bardzo dużym.
Tak prezentuje się nagranie testowe dla omawianego instrumentu:
W oparciu o powyższe nagranie, porównując stopklatki przed i po przeostrzeniu, możemy oszacować, że oddychanie testowanego obiektywu wynosi około 15%, czyli znajduje się na granicy poziomu dużego i bardzo dużego. Wada ta będzie nam zatem doskwierać w wielu sytuacjach i nie możemy jej uznać za wystarczająco skorygowaną.