Pole widzenia

Obiektyw rektalinearny o ogniskowej 35 mm, na matrycy APS-C/DX, powinien dawać kąt widzenia wynoszący 44.1 stopnia. Matryca systemu Fujifilm X jest minimalnie mniejsza od klasycznego APS-C/DX, a więc w specyfikacji obiektywu znajdziemy także odrobinę mniejszą wartość pola sięgającą 43.8 stopnia.

Zdecydowaliśmy się więc sprawdzić, ile owo pole wynosi w rzeczywistości. W tym celu wykonaliśmy zdjęcia gwiaździstego nieba fotografując je na nieskorygowanych o dystorsję plikach JPEG. Następnie dokonaliśmy transformacji układu pikseli (X,Y) do układu równikowego (rektascencja i deklinacja) opisującego położenia gwiazd na niebie. Dzięki temu mogliśmy bardzo dokładnie wyznaczyć pole widzenia obiektywu, i to tak jak należy, czyli dla promieni padających z nieskończoności. Transformacja została oparta o 115 gwiazd równomiernie rozłożonych na całym obrazku. Średni błąd dopasowania siatki współrzędnych wyniósł tylko 8 sekund łuku. Ostatecznie, uzyskany przez nas wynik to 43.2 stopnia z błędem nie przekraczającym 0.1 stopnia. Nasz rezultat jest więc troszkę mniejszy od zapewnień producenta, ale przy tych parametrach obiektywu różnica ta nie jest istotna.

Dystorsja

Konstruktorzy optyki do bezlusterkowców często odpuszczają sobie korygowanie dystorsji i zrzucają to zadanie na oprogramowanie aparatu. W przypadku kątów widzenia na poziomie obiektywów standardowych korygowanie dystorsji nie jest jednak trudne, więc liczyliśmy na to, że optycy Voigtlandera zmierzą się z tym wyzwaniem.

Niestety nasze nadzieje okazały się płonne. Pliki RAW pokazują bowiem dystorsję beczkową o wartości −1.27%. Nie jest to poziom duży, ale warto pamiętać, że współczesne obiektywy standardowe, które odeszły od 6–7 elementowej konstrukcji podwójnego gaussa, potrafią skorygować tę wadę praktycznie do zera.

Warto jeszcze nadmienić, że na skorygowanych plikach JPEG dystorsja zmniejsza się do poziomu −0.61%.

Fujifilm X-T2, 35 mm, JPEG

Fujifilm X-T2, 35 mm, RAW