Voigtlander Nokton 35 mm f/0.9 Aspherical - test obiektywu
10. Ustawianie ostrości i oddychanie
Pierścień pracuje płynnie i z równym, a jednocześnie prawidłowym oporem. Obrót nim powoduje ruch całego układu optycznego, przez co przy przejściu do minimalnego dystansu ogniskowania rozmiar obiektywu powiększa się o prawie 1 cm. Przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu pierścieniem o kąt około 140 stopni. Jest to wartość pozwalająca na dokładne nastawy.
![]() |
Oddychanie
Testy oddychania obiektywu, czyli zmiany zawartości filmowanego kadru przy przeostrzaniu, przeprowadzamy przeostrzając manualnie przy domkniętej przysłonie od minimalnej odległości ogniskowania do nieskończoności i sprawdzając, na ile zmieniło się wskutek tego procesu pole widzenia obiektywu.
Po przeprowadzeniu szeregu testów możemy też pokusić się o skalę odniesienia. Zmianę kadru w zakresie od 0 do 5% uważamy za małą. Między 5 a 10% mówimy o poziomie średnim. Zazwyczaj są to też maksymalne wartości, z jakimi są w stanie poradzić sobie algorytmy kompensacji oddychania obecne w niektórych korpusach. Między 10 a 15% będziemy mówić o poziomie dużym, a powyżej 15% o bardzo dużym.
Tak prezentuje się nagranie testowe dla omawianego instrumentu:
W oparciu o powyższe nagranie, porównując stopklatki przed i po przeostrzeniu, możemy oszacować, że oddychanie testowanego obiektywu wynosi około 15%, czyli znajduje się na granicy poziomu dużego i bardzo dużego. Wada ta będzie nam zatem doskwierać w wielu sytuacjach i nie możemy jej uznać za wystarczająco skorygowaną.