Niniejsza tabela przedstawia porównanie podstawowych parametrów testowanego obiektywu do innych jasnych instrumentów klasy 35 mm przeznaczonych do współpracy z niepełnoklatkowymi bezlusterkowcami.

Nokton jest tutaj instrumentem najjaśniejszym, ale ma solidną konkurencję w postaci TTArtisana oraz Laowy. Laowa jest obiektywem najbardziej skomplikowanym optycznie, ale jednocześnie najdłuższym i najcięższym. Oba Voigtlandery wyróżniają się dodatkowo zastosowaniem przysłony o aż 12 listkach.

Na poniższym zdjęciu Voigtlander Nokton 35 mm f/0.9 Aspherical stoi pomiędzy Fujinonami XF 35 mm f/1.4 R oraz XF 56 mm f/1.2 R.

----- R E K L A M A -----

Nokton 0.9/35 rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki oraz tylną soczewkę o średnicy 22 mm. Soczewka ta jest ruchoma i najpłycej (nawet trochę powyżej styków) znajduje się dla ostrości ustawionej na nieskończoność. Gdy przechodzimy do minimalnego dystansu ogniskowania, chowa się ona na głębokość około 3 mm. Wewnętrzny tubus, który się wtedy odsłania, jest świetnie wyczerniony i zmatowiony. Nie widać tam także żadnych szpar. Tutaj wszystko wygląda więc dobrze.

Sam bagnet jest otoczony metalowym denkiem, na którym znajdziemy nazwę producenta „COSINA CO. LTD” oraz numer seryjny.

Właściwy obiektyw rozpoczyna się metalowym, nieruchomym oraz zwiększającym swoją średnicę pierścieniem, na którym znajdziemy skalę głębi ostrości ze znacznikami dla przysłon od f/22 do f/4.0 (z pominięciem f/5.6), czerwoną kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu, oznaczenie bagnetu oraz informację, że obiektyw został wyprodukowany w Japonii.

Kolejny element to pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość 26 mm. Ponad połowę tej szerokości zajmuje metalowe karbowanie, a resztę skala odległości wyrażona zarówno w metrach, jak i stopach. Za znacznikiem nieskończoności widnieje jeszcze wartość ogniskowej obiektywu.

Pierścień pracuje płynnie i z równym, a jednocześnie prawidłowym oporem. Obrót pierścieniem powoduje ruch całego układu optycznego, przez co przy przejściu do minimalnego dystansu ogniskowania rozmiar obiektywu powiększa się o prawie 1 cm. Przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu pierścieniem o kąt około 140 stopni. Jest to wartość pozwalająca na dość dokładne nastawy.

Idąc dalej natrafiamy na wąski pierścień do zmiany przysłony. Znajdziemy na nim wartości przysłon od f/0.9 do f/22 oraz wąskie karbowanie. Pierścień pracuje ze skokiem 1/3 EV i, dzięki stykom, przekazuje informacje do aparatu. W przypadku naszego redakcyjnego X-T2 wartości wyświetlane na ekranie lub w wizjerze były zawsze trochę wyższe niż te ustawione na pierścieniu, ale, co ciekawe, do EXIF-a była już zapisywana prawidłowa przysłona.

Obiektyw kończy się nieruchomym fragmentem obudowy, który przechodzi w gwint, który służy jednocześnie jako mocowanie filtrów o średnicy 63 mm, ale także jako mocowanie dołączonej w zestawie metalowej osłony przeciwsłonecznej.

Przednia soczewka ma średnicę 39 mm, jest lekko wypukła i otacza ją fragment obudowy z nazwą i parametrami obiektywu.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 10 soczewkami ustawionymi w 8 grupach. Znajdziemy tutaj dwa elementy asferyczne oraz kołową przysłonę o 12 listkach, którą można maksymalnie domknąć do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki oraz metalową osłonę przeciwsłoneczną.