Tamron 90 mm f/2.8 Di III Macro VXD - test obiektywu
7. Koma, astygmatyzm i bokeh
Centrum, f/2.8 | Róg APS-C, f/2.8 | Róg FF, f/2.8 |
Centrum, f/4.0 | Róg APS-C, f/4.0 | Róg FF, f/4.0 |
Żeby obraz zachowania w tej kategorii był pełny, zdecydowaliśmy się zaprezentować wycinki zdjęć nocnego nieba pobrane z lewego-górnego rogu pełnej klatki. Tym razem jednak pokazujemy ujęcia dla przysłon f/2.8, f/4.0 i f/5.6. Widać z nich wyraźnie, że nawet po przymknięciu przysłony o 2 EV koma nie została skorygowana do zera i efekty jej działania są wciąż widoczne w postaci minimalnego "przecinka". To musi mieć wpływ na rozdzielczość uzyskiwaną na brzegu kadru i może być kolejną przyczyną, dlaczego w przypadku tego Tamrona osiągi w centrum tam mocno przewyższają to, co widzimy na brzegu kadru.
Róg FF, f/2.8 | Róg FF, f/4.0 | Róg FF, f/5.6 |
Astygmatyzm, rozumiany jako średnia różnica pomiędzy poziomymi i pionowymi wartościami funkcji MTF50, wyniósł 9.8%. To wynik znajdujący się na granicy poziomu małego i średniego, a więc niedający nam poważniejszych powodów do narzekań. Choć warto odnotować, że Sony i Sigma prezentowały tutaj niższe wartości na poziomie 3-5%.
Wygląd obrazów pozaogniskowych w wykonaniu nowego Tamrona 2.8/90 jest ładny. W konstrukcji optycznej nie ma elementów asferycznych, więc trudno było oczekiwać pojawienia się efektu cebulowego bokeh, w efekcie wnętrza krążków pokazują bardzo równomierny rozkład światła, a pojawiająca się wraz z przymknięciem przysłony obwódka ma małą intensywność. Daje jednak znać o sobie winietowanie mechaniczne, które widać nawet po przymknięciu przysłony o 2 EV. To znów pokłosie długiej, wąskiej konstrukcji mechanicznej zamkniętej małą, przednią soczewką.
Centrum, f/3.3 | Róg APS-C, f/3.3 | Róg FF, f/3.3 |
Centrum, f/4.0 | Róg APS-C, f/4.0 | Róg FF, f/4.0 |
Centrum, f/5.6 | Róg APS-C, f/5.6 | Róg FF, f/5.6 |