Zobaczmy, jak na tym tle wypada testowany obiektyw. Wyniki uzyskane w centrum kadru, na brzegu matrycy APS-C/DX i na brzegu pełnej klatki są zaprezentowane na poniższym wykresie.

Jak widać, ręce same składają się do oklasków. W centrum kadru, na maksymalnym otworze względnym, Sigma uzyskuje wynik 35 lpmm, a więc wyraźnie przekracza próg przyzwoitości, co udaje się nielicznym 50-tkom o świetle f/1.4. Maksymalny wynik uzyskany na przysłonie f/4.0 wynosi 47.4 lpmm i jest świetny. Co ciekawe, różni się on tylko o 0.1 lpmm od maksymalnego wyniku tak wysoko ocenianej przez nas Sigmy A 35 mm f/1.4 DG HSM.

Sigma deklasuje więc tutaj prawie wszystkie 50-tki, włączając w to drogiego Nikkora AF-S 58 mm f/1.4G. Ciekawe jest za to porównanie z rewelacyjnym Zeissem Otusem 1.4/55. Był on testowany na Nikonie D3x, który daje MTF-y bardzo podobne do obu EOS-ów, aczkolwiek wydaje się, że mogą być one o około 1 lpmm wyższe. Jeśli więc od wyników Otusa odejmiemy ów 1 lpmm, to nadal na f/1.4 wydaje się on ciut ostrzejszy od Sigmy. Na f/2.0 to jednak Sigma jest ostrzejsza, ale później znów na prowadzenie wysuwa się Zeiss. Różnice nie są duże i oba obiektywy są wybitnie ostre, ale to Zeiss wychodzi z tego pojedynku zwycięsko.

Na brzegu kadru mamy jednak trochę inną sytuację. Na matrycy APS-C/DX Sigma daje użyteczne obrazy nawet na f/1.4, a przymknięta do f/4.0 daje MTF-y, które trudno określić innym mianem niż bardzo dobre albo nawet świetne. Na bardzo wymagającym brzegu pełnej klatki, na f/1.4 do użyteczności troszkę brakuje, ale minimalne przymknięcie do f/1.6–1.8 likwiduje problem. To zachowanie lepsze od Otusa, który wymagał przymknięcia do ponad f/2.0, aby obraz na brzegu pełnej klatki był w pełni użyteczny.

Podsumowanie nie może być bardziej jednoznaczne. Ze wszystkich obiektywów klasy 1.4/50 na rynku tylko Zeiss Otus może walczyć z Sigmą, wypadając od niej odrobinę lepiej w centrum kadru, ale jednocześnie odrobinę gorzej na brzegu. Jeśli uwzględnimy przy tym fakt, że Sigma jest ponad cztery razy tańsza od Otusa, trudno nie zachwycać się jej osiągami.

Na zakończenie tego rozdziału prezentujemy wycinki zdjęć naszej tablicy testowej pobrane z plików JPEG (najniższy poziom wyostrzania) zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.