Sigma C 16 mm f/1.4 DC DN - test obiektywu
8. Winietowanie
Olympus E-M5 II, f/1.4 | Olympus E-M5 II, f/2.0 |
W tym przypadku zachowanie jest bardzo dobre. Szanse na dojrzenie tej wady mamy tylko dla maksymalnego otworu względnego, gdzie wynosi ona 24% (−0.80 EV). Na f/2.0 winietowanie znika praktycznie całkowicie, bo sięga tylko 7% (−0.21 EV).
Wyniki na plikach RAW, na skutek korygowania dystorsji i przycinania plików po przejściu do JPEG-ów, są trochę większe. Różnica nie przekracza jednak 2%, co oznacza, że także na RAW-ach winietowanie jest korygowane bardzo dobrze.
Większe wyzwanie optyce Sigmy sprawi oczywiście matryca APS-C. Wyniki, jakie uzyskaliśmy na Sony A7R II w trybie APS-C są zaprezentowane poniżej.
Sony A7R II, APS-C, f/1.4 | Sony A7R II, APS-C, f/2.0 |
Sony A7R II, APS-C, f/2.8 | Sony A7R II, APS-C, f/4.0 |
W przypadku tego typu detektora nie ma różnic w pomiarach pomiędzy plikami RAW i JPEG. Na maksymalnym otworze względnym spadek jasności w rogach kadru sięga 43% (−1.62 EV). To spory wynik, ale biorąc pod uwagę parametry obiektywu wcale nie taki zły. Przykładowo, większy gabarytowo i droższy Fujinon 1.4/16 osiągał tutaj rezultat 49%. Przymknięcie przysłony do f/2.0 pozwala zmniejszyć winietowanie do 22% (−0.73 EV). Na f/2.8 sięga ono już ledwie zauważalnego poziomu 12% (−0.36 EV). Dalsze przymykanie nie ma już mierzalnego wpływu na tę wadę.
Dysponując pełnoklatkowym korpusem, takim jak Sony A7R II, mogliśmy sprawdzić, jak wygląda koło obrazowe testowanej Sigmy i przekonać się, czy kryje ono pełną klatkę. Poniższe miniaturki pokazują wyraźnie, że nie kryje i do tego krycia sporo brakuje.
A7R II, FF, f/1.4 | A7R II, FF, f/8.0 |
Olympus O-MD E-M5 II, JPEG, f/1.4 |
Sony A7R II, APS-C, JPEG, f/1.4 |