Sigma A 50 mm f/1.2 DG DN - test obiektywu
8. Winietowanie
A7R IIIa, APS-C, f/1.2 | A7R IIIa, APS-C, f/1.4 |
Na maksymalnym otworze względnym winietowanie daje się zauważyć, bo sięga tam ono 29% (−0.99 EV), ale nie jest to efekt duży. Po lekkim przymknięciu, na f/1.4, omawiana wada zmniejsza się do 20% (−0.65 EV). Problemy kończą się całkowicie na przysłonie f/2.0, gdzie winietowanie spada do niezauważalnej wartości 9% (−0.27 EV).
Po przejściu na większą matrycę pełnoklatkową winietowanie znacznie bardziej daje się we znaki i wyraźnie widać to na poniższych zdjęciach.
A7R IIIa, FF, f/1.2 | A7R IIIa, FF, f/1.4 |
A7R IIIa, FF, f/2.0 | A7R IIIa, FF, f/2.8 |
Ubytek światła na maksymalnym otworze względnym jest naprawdę duży, bo sięga aż 68% (−3.26 EV). i jest to rezultat gorszy od 63% prezentowanych przez Sony. Przegrana Sigmy nas tutaj nie dziwi, jeśli przypomnimy sobie jej problemy z winietowaniem mechanicznym opisywane w poprzednim rozdziale.
Spadek jasności w rogach kadru zmniejsza się lekko na przysłonie f/1.4, gdzie sięga 61% (−2.76 EV). Na f/2.0 odnotowaliśmy wynik 45% (−1.72 EV), na f/2.8 rezultat 35% (−1.24 EV), na f/4.0 poziom 28% (−0.96 EV), natomiast na f/5.6 wartość 25% (-0.85 EV). Dalsze przymykanie przysłony miało minimalny wpływ na uzyskiwane wyniki.
Sony A7R IIIa, JPEG, f/1.2 |