A7R IIIa, APS-C, JPEG, 35 mm, f/2.0	A7R IIIa, APS-C, JPEG, 35 mm, f/2.8
A7R IIIa, APS-C, JPEG, 70 mm, f/2.5	A7R IIIa, APS-C, JPEG, 70 mm, f/2.8
A7R IIIa, APS-C, JPEG, 105 mm, f/2.8	A7R IIIa, APS-C, JPEG, 105 mm, f/4.0
A7R IIIa, APS-C, JPEG, 150 mm, f/2.8	A7R IIIa, APS-C, JPEG, 150 mm, f/4.0

W tym przypadku niewielkie problemy będziemy w stanie zobaczyć tylko na najdłuższej ogniskowej. W przypadku jej maksymalnego otworu względnego spadek jasności w rogach kadru sięga 23% (-0.77 EV) lecz, na szczęście, znika prawie całkowicie po przymknięciu przysłony o 1 EV, gdzie wynosi już tylko 7% (-0.21 EV).

Wyraźnie lepiej jest na ogniskowej 105 mm, gdzie na f/2.8 winietowanie wynosi 14% (-0.43 EV) i spada do tylko 3% (-0.09 EV) po przymknięciu do f/4.0.

Minimum winietowania wypada na ogniskowej 70 mm, gdzie nawet na maksymalnym otworze względnym trudno je dojrzeć, bo sięga tam tylko 10% (-0.31 EV) i spada do 7% (-0.21 EV) po lekkim przymknięciu przysłony do f/2.8.

Powrót trochę większego poziomu mamy na ogniskowej 35 mm, ale trudno się temu dziwić, bo mamy tam najlepsze światło. Na f/2.0 spadek jasności w rogach kadru wynosi 19% (-0.62 EV) i zmniejsza się do niezauważalnego poziomu 5% (-0.15 EV) po przymknięciu przysłony do f/2.8.

Prawdziwym testem winietowania jest oczywiście zachowanie na pełnej klatce. Rzućmy okiem na poniższe miniaturki, żeby ocenić jak to wygląda w przypadku testowanego obiektywu.

A7R IIIa, FF, JPEG, 35 mm, f/2.0	A7R IIIa, FF, JPEG, 35 mm, f/2.8
A7R IIIa, FF, JPEG, 70 mm, f/2.5	A7R IIIa, FF, JPEG, 70 mm, f/2.8
A7R IIIa, FF, JPEG, 105 mm, f/2.8	A7R IIIa, FF, JPEG, 105 mm, f/4.0
A7R IIIa, FF, JPEG, 150 mm, f/2.8	A7R IIIa, FF, JPEG, 150 mm, f/4.0

Teraz, dla odmiany, najwięcej problemów jest na najkrótszej ogniskowej. Tutaj, na maksymalnym otworze względnym, tracimy w rogach aż 66% (-3.16 EV) światła. Poziom winietowania jest więc tutaj ogromny - to cena, jaką trzeba zapłacić za ciekawy zakres i dobre światło. Wada ta daje się we znaki nawet po przymknięciu przysłony. Na f/2.8 sięga wciąż wyraźnego poziomu 47% (-1.84 EV) i dopiero od f/4.0 zaczyna robić się on umiarkowany, bo zmniejsza tam do 28% (-0.95 EV). Na f/5.6 i f/8.0 uzyskane przez nas wyniki to odpowiednio 20% (-0.64 EV) i 15% (-0.48 EV). Dalsze przymykanie przysłony nie ma już mierzalnego wpływu na omawianą wadę.

Najmniejsze winietowanie znów obserwujemy na ogniskowej 70 mm, W tym przypadku, na f/2.5, spadek jasności w rogach kadru wynosi 44% (-1.68 EV) i zmniejsza się dodatkowo do 36% (-1.30 EV) po przymknięciu przysłony do f/2.8. Problemy kończą się na przysłonach f/4.0 i f/5.6, gdzie uzyskaliśmy wyniki odpowiednio 19% (-0.60 EV) i 10% (-0.30 EV).

Wraz z dalszym wydłużaniem ogniskowej winietowanie zaczyna rosnąć. Na 105 mm i przysłonie f/2.8 mamy do czynienia z poziomem 56% (-2.40 EV), który spada do wciąż wyraźnej wartości 32% (-1.10 EV) po przymknięciu do f/4.0. Na f/5.6 omawiana wada sięga 21% (-0.67 EV), na f/8.0 wynosi 14% (-0.44 EV), a na f/11.0 zmniejsza się do 9% (-0.27 EV).

Powrót ogromnego winietowania mamy na maksymalnej ogniskowej. Tam, na f/2.8, mamy do czynienia z wartością 61% (-2.71 EV), która spada do 39% (-1.41 EV) po zmianie przysłony na f/4.0. Na f/5.6 omawiana wada sięga 26% (-0.87 EV), natomiast na f/8.0 zmniejsza się do 20% (-0.63 EV). Natomiast na przysłonach f/11.0 i f/16.0 uzyskaliśmy wyniki 14% (-0.42 EV) i 8% (-0.24 EV).

Sony A7R IIIa, 35 mm, JPEG, f/2.0

Sony A7R IIIa, 70 mm, JPEG, f/2.5

Sony A7R IIIa, 105 mm, JPEG, f/2.8

Sony A7R IIIa, 150 mm, JPEG, f/2.8