Pierwsza tabela w tym rozdziale prezentuje porównanie podstawowych parametrów Nikkora Z 50 mm f/1.4 do jego braci z systemu Z oraz dwóch ostatnich standardów o świetle f/1.4 zaprezentowanych z bagnetem Nikon F.

Jak widać, nowy model jest zauważalnie większy i cięższy od konstrukcji podwójnego gaussa oferowanych do lustrzanek. Jednocześnie, pod tym samym względem, stanowi udaną konkurencję do modeli z bagnetem Nikon Z. Od jaśniejszego Nikkora Z 50 mm f/1.2 S jest bardzo wyraźnie mniejszy i lżejszy. Co ciekawe, jest też ciut mniejszy od modelu o świetle f/1.8, mając praktycznie taką samą wagę jak on.

Rzućmy teraz okiem na porównanie do innych standardów o świetle f/1.4 oferowanych do współczesnych bezlusterkowców wyposażonych w matryce pełnoklatkowe.

----- R E K L A M A -----

Jeśli koncentrujemy się tylko na obiektywach renomowanych producentów, które zostały wyposażone w autofokus, Nikkor Z 1.4/50 jest tutaj obiektywem zdecydowanie najmniejszym i razem z Samyangiem najlżejszym. Co więcej, pozwala on na stosowanie filtrów o najmniejszej średnicy, a jednocześnie oferuje najmniejszą wartość minimalnego dystansu, z którego można ustawiać ostrość. To bardzo poważne atuty.

Na poniższym zdjęciu Nikko Z 50 mm f/1.4 stoi pomiędzy Sony FE 50 mm f/1.4 GM oraz Voigtalnderem Apo-Lantharem 2/50. Tutaj bardzo dobrze widać różnicę rozmiarów w stosunku do konkurencyjnego modelu Sony.

W ogólności, obudowa Nikkora Z 50 mm f/1.4 wygląda bardzo ascetycznie. Króluje tutaj czerń i nieliczne białe napisy. Nie znajdziemy za to żadnej skali odległości, głębi ostrości czy oznaczenia przysłon. Nie ma nawet przełącznika do zmiany trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość, nie mówiąc już o przyciskach focus lock.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki oraz tylną soczewkę o sporej średnicy wynoszącej aż 39 mm. Owa soczewka jest nieruchoma, dość płaska i znajduje się praktycznie na wysokości styków. Jej okolice są dobrze wyczernione i zmatowione. Od tej strony mamy więc pełną szczelność i wszystko wygląda tak jak należy.

Właściwy korpus obiektywu rozpoczyna się nieruchomym i pokrytym czarnym tworzywem sztucznym pierścieniem, na którym znajdziemy białą kropkę ułatwiającą mocowanie do aparatu, napis z nazwą i parametrami obiektywu oraz logotyp producenta. Na dolnej części znajdziemy szereg ciemniejszych i matowych napisów. Zwierają one numer seryjny, informację o tym, że instrument został wyprodukowany w Chinach i zakres obsługiwanych odległości ∞ - 0.37m/1.22ft.

Kolejnym elementem jest wąski, bo mający szerokość tylko 9 mm i karbowany pierścień, który pozbawiony jest jakichkolwiek oznaczeń. Służy on do bezstopniowego ustawiania wybranych przez użytkownika parametrów takich jak np. przysłona, czułość czy kompensacja ekspozycji.

Następnie mamy jeszcze jeden element obudowy, też wąski, ale tym razem nieruchomy. Za nim znajdziemy znacznie większy, bo mający aż 36 mm szerokości, karbowany pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Pracuje on z przełożeniem elektronicznym więc tutaj też nie uświadczymy żadnej skali odległości czy głębi ostrości. W tym przypadku musimy bazować na uproszczonej skali, która pojawia się na wyświetlaczu aparatu.

Pierścień pracuje płynnie, ale jednocześnie z należytym oporem. Pełen zakres jego obrotu nie zależy od prędkości kręcenia i wynosi około 220 stopni. To spora wartość, która pozwala na precyzyjne nastawy.

Nikkor Z 50 mm f/1.4 kończy się metalowym pierścieniem, z którego wystaje bagnet służący do mocowania dołączonej w zestawie osłony przeciwsłonecznej. Przednia soczewka jest nieruchoma, ma średnicę 37 mm i otacza ją fragment obudowy z parametrami obiektywu oraz nierotującym mocowaniem filtrów o średnicy 62 mm.

Obiektyw został wyposażony w specjalne uszczelki, przez to wzmocniono jego odporność na działanie wilgoci i pyłu.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 10 soczewkami ustawionymi w 9 grupach. Jeden element ma kształt asferyczny. Schemat bardzo wyraźnie pokazuje, że mamy tutaj do czynienia z zupełnie nową konstrukcją, która niczym nie przypomina klasycznych podwójnych gaussów lub ich modyfikacji. Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą można domknąć maksymalnie do przysłony f/16.

Kupujący dostaje w zestawie przedni dekielek (LC-62B), tylny dekielek (LF-N1) oraz tulipanową osłonę przeciwsłoneczną (HB-115).