A7R IIIa, APS-C, JPEG, 28 mm, f/2.0	A7R IIIa, APS-C, JPEG, 28 mm, f/2.8
A7R IIIa, APS-C, JPEG, 50 mm, f/2.0	A7R IIIa, APS-C, JPEG, 50 mm, f/2.8
A7R IIIa, APS-C, JPEG, 70 mm, f/2.0	A7R IIIa, APS-C, JPEG, 70 mm, f/2.8

W przypadku tej wielkości matrycy problemów z winietowaniem nie ma absolutnie wcale. Na trudnej kombinacji szerokiego kąta i światła f/2.0 spadek jasności w rogach kadru wynosi tylko 11% (-0.35 EV) i spada dp 5% (-0.16 EV) po przymknięciu przysłony do f/2.8.

W środku zakresu ogniskowych jest podobnie dobrze. Na f/2.0 winietowanie wynosi tylko 12% (-0.37 EV) i spada do 5% (-0.16 EV) na przysłonie f/2.8.

Minimalny wzrost widać za to na ogniskowej 70 mm, ale nawet tam wada ta nie jest żadnym problemem, bo na maksymalnym otworze względnym trzyma się niewielkiego poziomu 16% (-0.49 EV) i spada do niezauważalnej wartości 5% (-0.14 EV) po zastosowaniu przysłony f/2.8.

Sprawdźmy teraz czy te dobre wyniki mocno pogorszą się, gdy przejdziemy na pełną klatkę. Miniaturki uzyskane na poszczególnych ogniskowych oraz świetle f/2.0 i f/2.8 znajdują się poniżej.

A7R IIIa, FF, JPEG, 28 mm, f/2.0	A7R IIIa, FF, JPEG, 28 mm, f/2.8
A7R IIIa, FF, JPEG, 50 mm, f/2.0	A7R IIIa, FF, JPEG, 50 mm, f/2.8
A7R IIIa, FF, JPEG, 70 mm, f/2.0	A7R IIIa, FF, JPEG, 70 mm, f/2.8

Szczerze powiedziawszy, znając parametry testowanego obiektywu i wiedząc jak starano się tutaj zmniejszyć wagę i gabaryty w stosunku do konkurencyjnego modelu Canona, spodziewałem się, że winietowanie na maksymalnym otworze względnym bez problemów będzie docierać do okolic 3 EV albo nawet przekraczać tę wartość.

Tak więc, do pewnego stopnia, miłym zaskoczeniem było to, że na kombinacji ogniskowej 28 mm i światła f/2.0 opisywana wada wyniosła 52% (-2.11 EV). To wciąż spora wartość, ale biorąc pod uwagę skalę problemu z jakim mieli do czynienia konstruktorzy tej optyki, jest to wynik, który można zaakceptować. Tym bardziej, że winietowanie bardzo szybko poddaje się działaniu przymykania przysłony. Na f/2.8 wynosi bowiem 31% (-1.08 EV), na f/4.0 spada do 19% (-0.60 EV), by na przysłonach f/5.6 i f/8.0 zrobić się już niezauważalne, bo odnotowane tam przez nas wyniki to odpowiednio: 11% (-0.34 EV) i 10% (-0.30 EV).

Ciut lepiej jest w środku zakresu ogniskowych, gdzie na maksymalnym otworze względnym omawiana wada sięga 47% (-1.85 EV), by na f/2.8 spaść do 26% (-0.86 EV). Tutaj winietowanie robi się praktycznie niezauważalne już dla przysłon f/4.0 i f/5.6, gdzie sięga odpowiednio: 12% (-0.38 EV) oraz 7% (-0.20 EV).

Formalnie największe wartości odnotowaliśmy na maksymalnej ogniskowej, gdzie na f/2.0 spadek jasności w rogach kadru wyniósł 56% (-2.40 EV), na f/2.8 zmniejszył się do 35% (-1.26 EV), natomiast na f/4.0 do 18% (-0.57 EV). Problem marginalizuje się zupełnie na przysłonie f/5.6 gdzie sięga już tylko 7% (-0.21 EV).

Jeszcze raz podkreślę, że jestem mile zaskoczony osiągami w tej kategorii. Winietowanie daje się tutaj we znaki w zasadzie tylko na maksymalnym otworze względnym, gdzie jego wartość jest i tak mniejsza niż oczekiwaliśmy. Na f/2.8 problem spada do poziomu średniego, a od f/4.0 przestaje przeszkadzać prawie zupełnie i to niezależnie od użytej ogniskowej.

Sony A7R IIIa, 28 mm, JPEG, f/2.0

Sony A7R IIIa, 50 mm, JPEG, f/2.0

Sony A7R IIIa, 70 mm, JPEG, f/2.0