Autofokus

Test autofokusa Sigmy C 28-70 mm f/2.8 DG DN przeprowadziliśmy w oparciu o aparaty Sony A7R IIIa oraz Sony A7R V. W obu przypadkach praca mechanizmu była bezgłośna i szybka. Przebieg całego zakresu odległości i potwierdzenie ostrości zajmuje tutaj 0.4-0.5 sekundy i wartość ta jest minimalnie krótsza dla 28 mm, a dłuższa dla 70 mm. Różnice nie są jednak istotne. Ciekawe jest jednak, to że autofokus mógłby ustawiać ostrość jeszcze szybciej, bo niezależnie od tego, w jakim położeniu skali jesteśmy, pierwszy ruch układu odbywa się prawie zawsze w niewłaściwym kierunku. Autofokus błyskawicznie się jednak w tym orientuje i zawraca do właściwego położenia.

Jak to w przypadku wielu Sigm bywa, przełączenie trybu pracy z AF-S na AF-C, skutkuje znaczną poprawą kultury pracy autofokusa. W tym przypadku nie ma już żadnych ruchów w niewłaściwą stronę, a całość operacji potrafi zamknąć się w świetnym czasie 0.2-0.3 sekundy. Są to osiągi godne wysokiej klasy obiektywu reporterskiego.

Jeśli chodzi o celność autofokusa, trudno mieć do niej poważniejsze zastrzeżenia. na obu korpusach użytych w teście, zarówno podczas pracy w studio, jak i w terenie, mechanizm zawodził rzadko. Liczba pomyłek nie przekraczała tutaj 2-3%, co można uznać za wynik bardzo dobry.

Nie zauważyliśmy przy tym żadnej wyraźniej tendencji do ustawiania ostrości przed lub za właściwym celem.

A7R IIIa, 50 mm, f/2.8

A7R IIIa, 70 mm, f/2.8

A7R V, 50 mm, f/2.8

A7R V, 70 mm, f/2.8

Oddychanie

Testy oddychania obiektywu, czyli zmiany zawartości filmowanego kadru przy przeostrzaniu, przeprowadzamy przeostrzając manualnie przy domkniętej przysłonie od nieskończoności do minimalnej odległości ogniskowania i sprawdzając, na ile zmieniło się wskutek tego procesu pole widzenia obiektywu.

Zmianę kadru w zakresie od 0 do 5% uważamy za małą. Między 5 a 10% mówimy o poziomie średnim. Zazwyczaj są to też maksymalne wartości, z jakimi są w stanie poradzić sobie algorytmy kompensacji oddychania obecne w niektórych korpusach. Między 10 a 15% będziemy mówić o poziomie dużym, a powyżej 15% o bardzo dużym.

Tak prezentuje się nagranie testowe dla omawianego instrumentu:

W oparciu o powyższe nagranie, porównując stopklatki przed i po przeostrzeniu, możemy oszacować, że oddychanie testowanego obiektywu wynosi około 5% na szerokim końcu i jest w granicach błędów pomiarowych zerowe na najdłuższej ogniskowej. Biorąc pod uwagę, że osiągnięte na 28 mm 5% to granica poziomu małego i średniego, możemy uznać, że testowany obiektyw dość dobrze radzi sobie z korekcją oddychania.