Pole widzenia

Obiektyw rektalinearny o zakresie ogniskowych 28-70 mm, na matrycy pełnoklatkowej, powinien dawać kąty widzenia zmieniające się od 75.4 do 34.3 stopnia i dokładnie takie wartości producent podaje w swojej specyfikacji. Zdecydowaliśmy się jednak sprawdzić, ile owo pole wynosi w rzeczywistości. W tym celu wykonaliśmy zdjęcia gwiaździstego nieba fotografując je używając nieskorygowanych plików JPEG. Następnie dokonaliśmy transformacji układu pikseli (X,Y) do układu równikowego (rektascencja i deklinacja) opisującego położenia gwiazd na niebie. Dzięki temu mogliśmy bardzo dokładnie wyznaczyć pole widzenia obiektywu, i to tak jak należy, czyli dla promieni padających z nieskończoności.

Dla ogniskowej 28 mm transformacja została oparta o położenia 161 gwiazd równomiernie rozłożonych na całym obrazku. Średni błąd dopasowania siatki współrzędnych wyniósł 3 minuty i 43 sekund łuku. Uzyskany przez nas wynik to 76.9 stopnia z błędem, który nie przekraczał 0.1 stopnia. Uzyskany rezultat jest więc 1.5 stopnia większy od wartości podanej w specyfikacjach. Widać więc, że producent pozostawił tutaj zapas na skorygowanie dystorsji - i dobrze, bo, jak przekonamy się za chwilę, będzie nam on potrzebny.

W przypadku ogniskowej 70 mm użyliśmy położeń 86 gwiazd, a średni błąd dopasowania siatki zmniejszył się do 11 sekund łuku. Zmierzony przez nas kąt widzenia wynosi 33.6 stopnia z błędem, który nie przekracza 0.05 stopnia. Tutaj więc pole jest troszkę mniejsze niż podane w specyfikacji, a to oznacza, że maksymalna ogniskowa jest ciut wyższa i bliżej jej 72 niż 70 mm.

Dystorsja

Na mniejszej matrycy APS-C dystorsję zauważymy bez specjalnych problemów na ogniskowej 28 mm, gdzie mamy do czynienia ze zniekształceniami beczkowymi wynoszącymi -2.82%. Po przejściu do ogniskowej 35 mm wartość ta zmniejsza się do -1.28%, następnie błyskawicznie się zeruje, zmienia znak i na 50 mm mamy już do czynienia z małą dystorsją poduszkową o wartości +0.50%. Jednak dość szybko ona rośnie i na 70 mm wynosi już +1.13%.

Sony A7R IIIa, APS-C, JPEG, 28 mm

Sony A7R IIIa, APS-C, JPEG, 35 mm

Sony A7R IIIa, APS-C, JPEG, 50 mm

Sony A7R IIIa, APS-C, JPEG, 70 mm

Na pełnej klatce poziom zniekształceń jest wyraźnie wyższy, a na dodatek konstruktorzy optyki zdecydowali się wspomóc wprowadzeniem dystorsji falistej, którą można odnotować nie tylko na ogniskowej 28 mm, ale nawet na 35 mm.

Mówiąc już o konkretnych wartościach, na najszerszym kącie widzenia mamy do czynienia z dystorsją beczkową o wartości -4.32%. Gdy ograniczymy pole naszego pomiaru do obszaru znajdującego się wewnątrz znaczników 1:1, uzyskany wynik rośnie do aż -5.18%. Nic więc dziwnego, że Sigma oferuje tutaj większe pole widzenia niż deklarowane, bo skorygowanie takiej dystorsji wymaga potem sporego przycięcia obrazu. Wcale nie jest jednak wykluczone, że ten zapas powinien być, tak naprawdę, jeszcze większy.

Na ogniskowej 35 mm omawiana wada spada do mało uciążliwego poziomu -1.07%. Gdy jednak ponownie zajmiemy się oceną tylko wewnątrz obszaru 1:1, wartość ta rośnie do -2.88%.

Lekkie wydłużenie ogniskowej powoduje wyzerowanie zniekształceń, a następnie przejście ich na poduszkową stronę, przez co na 50 mm mamy już do czynienia z poziomem +1.93%. Problemy bardzo szybko narastają, bo na ogniskowej 70 mm musimy borykać się z całkiem już sporą wartością wynoszącą +2.72%. Nie ma więc żadnych wątpliwości, że dystorsja doskwiera Sigmie 28-70 mm dość mocno i to na obu krańcach ogniskowych. To jest jednak jeden z tych kompromisów, z którymi seria Contemporary się nie kryje i jednoznacznie informuje o nich swoich potencjalnych użytkowników.

Sony A7R IIIa, FF, JPEG, 28 mm

Sony A7R IIIa, FF, JPEG, 35 mm

Sony A7R IIIa, FF, JPEG, 50 mm

Sony A7R IIIa, FF, JPEG, 70 mm