Sigma C 28-70 mm f/2.8 DG DN - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
W konstrukcji optycznej Sigmy C 28-70 mm f/2.8 DG DN zastosowano aż cztery soczewki wykonane ze szkła o różnym stopniu niskiej dyspersji, więc można sądzić, że będzie ona dobrze radziła sobie z korygowaniem podłużnej aberracji chromatycznej. I tak jest faktycznie, bo ani na ogniskowej 50 mm, ani na 70 mm, wada ta nie daje się zauważalnie we znaki, a jej wpływ na jakość obrazu jest niewielki i nieznacznie widoczny tylko na przysłonie f/2.8.
![]() |
![]() |
Sprawdźmy teraz jak Sigma radzi sobie z korygowaniem poprzecznej aberracji chromatycznej. Wykresy uzyskane, odpowiednio dla brzegu matrycy APS-C oraz brzegu pełnej klatki są zaprezentowane poniżej.


Widać wyraźnie, że testowany obiektyw nie ma tutaj żadnych poważnych problemów. W znacznej większości kombinacji ogniskowych i przysłon wyniki znajdują się poniżej wartości 0.04%, a więc leżą w obszarach bardzo małych. Co więcej, nigdzie nie przekraczają 0.06%, a więc aberracja chromatyczna w żadnym momencie nawet nie próbuje zbliżać się do wartości średnich. W tej kategorii Sigma radzi sobie zdecydowanie lepiej niż Tamron, który pokazywał tutaj sporo problemów, szczególnie na maksymalnej ogniskowej.
A7R IIIa, RAW, 28 mm, f/2.8 | A7R IIIa, RAW, 70 mm, f/16.0 |
![]() |
![]() |
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia z niniejszego rozdziału pokazują lekki efekt pływania ogniska. Pewne problemy z aberracją sferyczną potwierdza też wygląd rozogniskowanych krążków światła. Tutaj, na obu ogniskowych, występują pewne różnice w wyglądzie obrazów uzyskanych przed i za ogniskiem. Co prawda, nie są to różnice duże, ale potwierdzają fakt, że testowana Sigma nie do końca skorygowała aberrację sferyczną.
A7R IIIa, 50 mm, f/2.8, przed | A7R IIIa, 50 mm, f/2.8, za |
![]() |
![]() |
A7R IIIa, 70 mm, f/2.8, przed | A7R IIIa, 70 mm, f/2.8, za |
![]() |
![]() |