Niniejsza tabela przedstawia porównanie podstawowych parametrów testowanej Sigmy do innych obiektywów tej klasy. Jak widać, Sigma jest tutaj obiektywem najlżejszym i, razem z Canonem, najmniejszym.

Na poniższym zdjęciu Sigma C 28-70 mm f/2.8 DG DN stoi pomiędzy Voigtlanderem Apo-Lantharem 2/50 a lustrzankową Sigmą A 35 mm f/1.4 DG HSM.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną, nieruchomą soczewkę o średnicy około 30 mm, która znajduje się na głębokości dosłownie kilku milimetrów. Nad nią mamy jeszcze czarną i wykonaną z tworzywa sztucznego ramkę z zaokrąglonymi rogami, która ma wymiary 31 na 22 mm. Wewnętrzny tubus jest prawidłowo wyczerniony i zmatowiony. Od tej strony wszystko wygląda więc bardzo dobrze i szczelnie.
----- R E K L A M A -----

Pierwsza część właściwego korpusu obiektywu to gładki, czarny, metalowy pierścień, który płynnie i szybko powiększa swoją średnicę. Znajdziemy na nim białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu, znak „021” oznaczający rok modelowy instrumentu oraz napis „MADE IN JAPAN”, a także wartości minimalnego dystansu ustawania ostrości: „0.19-0.38M/0.62-1.25FEET”.

Kolejnym elementem jest pierścień do zmiany ogniskowej, który ma szerokość 28 mm i jego większą część zajmuje gumowane karbowanie. Nad nim znajdziemy znaczniki wartości ogniskowych 28, 35, 50 i 70 mm. Pierścień ten pracuje płynnie i z należytym, bardzo równym oporem w całym swoim zakresie.

Idąc dalej natrafimy na nieruchomy i pokryty tworzywem sztucznym element, na którym znajdziemy logo firmy, nazwę i parametry obiektywu, jego numer seryjny, znaczek C oznaczający zaklasyfikowanie obiektywu do linii Contemporary, drobne karbowanie oraz przełącznik AF/MF służący do wyboru trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość.

Następnym elementem korpusu obiektywu jest pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który prawie w całości jest pokryty gumowanym karbowaniem i ma szerokość 20 mm. Pierścień ten pracuje z przełożeniem elektronicznym. Zakres jego pracy zależy od prędkości obrotu. Przy szybkim kręceniu przejazd całego zakresu odległości wymaga obrotu o kąt około 200 stopni, a przy wolnym można dojść do prawie 360 stopni. To duże wartości pozwalające na bardzo precyzyjne nastawy.

Sigma C 28-70 mm f/2.8 kończy się rantem z mocowaniem osłony przeciwsłonecznej, wewnątrz którego znajdziemy nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 67 mm. Przednia soczewka jest stosunkowo płaska i ma średnicę 54 mm. Wraz ze zwiększaniem się ogniskowej, cały przedni układ optyczny wysuwa się na jednolitym i pokrytym tworzywem sztucznym tubusie. W trakcie tej operacji rozmiar obiektywu rośnie o 24 mm.

Warto tutaj podkreślić, że choć testowana Sigma należy do linii C, która jest uznawana za niższą niż topowe Arty, nie ma to wpływu na jakość wykonania, która jest po prostu świetna. W przypadku linii C pewne kompromisy dotyczą rozwiązań optycznych oraz wagi i rozmiarów, natomiast nie dotyczą jakości i miejsca wykonania. Nadal mamy więc do czynienia z wysokiej klasy urządzeniem produkowanym w Japonii i to wszystko naprawdę widać po tym, jak użytkuje się obiektyw oraz jak chodzą jego poszczególne elementy i pierścienie.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, w obiektywie łącznie zastosowano 16 soczewek wchodzących w skład 12 grup optycznych. Mamy tam do czynienia z dwoma soczewkami FLD o własnościach podobnych do fluorytu, dwoma soczewkami wykonanymi z niskodyspersyjnego szkła SLD oraz trzema elementami asferycznymi. Jak na budżetową linię Contemporary, producent nie oszczędzał więc tutaj na elementach specjalnych. Wewnątrz natrafimy jeszcze na kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki oraz tulipanową osłonę przeciwsłoneczną.