Autofokus

Mechanizm ustawiania ostrości Sony FE 16 mm f/1.8G oparto o dwa liniowe silniki XD. Dzięki temu, autofokus obiektywu, w połączeniu zarówno z Sony A7R IIIa jak i nowszym Sony A7R V, pracuje bezgłośnie i bardzo szybko. Przebieg całego zakresu ustawiania ostrości i jej potwierdzenie zajmowało testowanemu obiektywowi około 0.3 sekundy, co jest wynikiem świetnym.

W pracy w studio i w plenerze autofokus nie pokazywał absolutnie żadnych problemów z celnością. Jest to zasługa zarówno dobrego mechanizmu, jak i także dużej głębi ostrości którą dostajemy fotografując przy pomocy pełnoklatkowej ogniskowej 16 mm.

Jeśli chodzi o tendencję do ustawiania ostrości przed lub za właściwym obiektem, nie zauważyliśmy jej na żadnym korpusie użytym w teście.

A7R IIIa, f/1.8

A7R V, f/1.8

Oddychanie

Testy oddychania obiektywu, czyli zmiany zawartości filmowanego kadru przy przeostrzaniu, przeprowadzamy przeostrzając manualnie przy domkniętej przysłonie od nieskończoności do minimalnej odległości ogniskowania i sprawdzając, na ile zmieniło się wskutek tego procesu pole widzenia obiektywu.

Zmianę kadru w zakresie od 0 do 5% uważamy za małą. Między 5 a 10% mówimy o poziomie średnim. Zazwyczaj są to też maksymalne wartości, z jakimi są w stanie poradzić sobie algorytmy kompensacji oddychania obecne w niektórych korpusach. Między 10 a 15% będziemy mówić o poziomie dużym, a powyżej 15% o bardzo dużym.

Tak prezentuje się nagranie testowe dla omawianego instrumentu:

W oparciu o powyższe nagranie, porównując stopklatki przed i po przeostrzeniu, możemy oszacować, że oddychanie testowanego obiektywu wynosi około 3%, czyli jest małe i nie powinno stanowić najmniejszego problemu w praktycznych sytuacjach. Należy jednak odnotować, że wraz ze zmianą odległości ogniskowania zauważalnie zmienia się dystorsja i jeśli zdecydujemy się na jej korektę, poziom oddychania może ulec niewielkiej zmianie. Nie powinno to jednak wpłynąć na ogólny wniosek, że testowany obiektyw nie ma większych problemów z tą wadą.