Tamron 18-400 mm f/3.5-6.3 Di II VC HLD - test obiektywu
10. Autofokus
Jak trafi nam się obiektyw dobrze skalibrowany, albo gdy sami pracowicie go skalibrujemy, to do celności mechanizmu trudno mieć poważniejsze zastrzeżenia. Problemem jest owa kalibracja. Obiektyw potrafi pokazywać znaczne i mocno różniące się dla poszczególnych ogniskowych tendencje do ustawiania ostrości przed lub za właściwym obiektem. Gdy do tego dorzucimy zmiany wynikające z odległości od obiektu, czeka nas naprawdę długa przeprawa z przystawką Tamron TAP i jego oprogramowaniem. To dość poważny problem, bo mało który amator (a przecież taka właśnie osoba będzie głównym użytkownikiem tego typu obiektywu), w ogóle zdaje sobie sprawę z problemu i faktu istnienia takiego urządzenia jak TAP.
Przykład tego, jak sytuacja przed kalibracją wyglądała w naszym testowym egzemplarzu, jest pokazany poniżej. Na 35 mm mieliśmy potężny back-focus, na 50 mm trochę mniejszy, a na 100 mm nie było go już wcale i obiektyw trafiał praktycznie w punkt. Na dłuższych ogniskowych back-focus znów powracał, ale w znacznie mniejszym nasileniu.
| D7000, 35 mm, f/4.0 |
 |
| D7000, 50 mm, f/4.5 |
 |
| D7000, 100 mm, f/5.3 |
 |
| D7000, 200 mm, f/6.0 |
 |
| D7000, 400 mm, f/6.3 |
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.