Tamron 18-400 mm f/3.5-6.3 Di II VC HLD - test obiektywu
8. Winietowanie
Nikon D7000, 18 mm, f/3.5 | Nikon D7000, 18 mm, f/5.6 |
Nikon D7000, 50 mm, f/4.5 | NIkon D7000, 50 mm, f/5.6 |
Nikon D7000, 100 mm, f/5.3 | Nikon D7000, 100 mm, f/8.0 |
Nikon D7000, 200 mm, f/6.0 | Nikon D7000, 200 mm, f/8.0 |
Nikon D7000, 400 mm, f/6.3 | Nikon D7000, 400 mm, f/8.0 |
Na kombinacji 18 mm i światła f/3.5 obiektyw traci 39% (−1.44 EV) światła w rogu kadru. Dla porównania, Sigma 18–300 mm traciła 33%, a Nikkory 18–300 mm 35% i 41%. Wszystkie wymienione obiektywy prezentują tutaj więc podobny poziom, choć znów należy nadmienić, że Tamron ze względu na największy zakres ogniskowych miał najtrudniejsze zadanie.
Przymykając testowany obiektyw do f/4.0 zmniejszymy winietowanie do wartości 35% (−1.26 EV). Na f/5.6 spada ono do 23% (−0.74 EV), a na f/8.0 do 15% (−0.48 EV). Dalsze przymykanie przysłony nie ma już mierzalnego wpływu na tę wadę.
Problemy z winietowaniem kończą się na ogniskowej 50 mm, gdzie na maksymalnym otworze względnym wynosi ono tylko 11% (−0.35 EV) i spada do 8% (−0.23 EV), po przymknięciu przysłony do f/5.6.
Bardzo podobne rezultaty mamy na ogniskowej 100 mm. W jej przypadku winietowanie na przysłonach f/5.3 i f/5.6 wynosi odpowiednio 13% (−0.41 EV) i 12% (−0.38 EV). Na f/8.0 spada ono do wartości 5% (−0.15 EV).
Na 200 mm i otworze względnym f/6.0 spadek jasności w rogach kadru wynosi 16% (−0.50 EV) i zmniejsza się do niezauważalnej wartości 8% (−0.24 EV) po przymknięciu przysłony do f/8.0.
Gdy przejdziemy do ogniskowej 400 mm, rezultaty zmienią się minimalnie. Na f/6.3 winietowanie wynosi 17% (−0.55 EV), a na f/8.0 już tylko 9% (−0.26 EV).
Nikon D7000, 18 mm, f/3.5 |
Nikon D7000, 50 mm, f/4.5 |
Nikon D7000, 100 mm, f/5.3 |
Nikon D7000, 200 mm, f/6.0 |
Nikon D7000, 400 mm, f/6.3 |