Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 50-200 mm f/2.8-4 ASPH. - test obiektywu
11. Podsumowanie
Zalety:
- solidna obudowa oraz wysoka jakość wykonania,
- bardzo dobra jakość obrazu w centrum kadru,
- rozsądna jakość obrazu na brzegu kadru,
- prawidłowo korygowana poprzeczna aberracja chromatyczna,
- niewielka podłużna aberracja chromatyczna,
- brak problemów z aberracją sferyczną,
- mało uciążliwa dystorsja,
- niezauważalna koma,
- rewelacyjna stabilizacja obrazu,
- rozsądnie szybki, celny i cichy autofokus.
Wady:
- trochę za duży astygmatyzm w środku zakresu ogniskowych,
- praca pod ostre światło mogłaby być lepsza.
Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 50–200 mm f/2.8–4 ASPH. pokazał solidną listę zalet, a jeśli chodzi o wady, to dopisałem je trochę na siłę, bo nie są one wcale dużego kalibru. Dodatkowymi zaletami testowanego obiektywu, w porównaniu do pełnoklatkowych konkurentów klasy 100–400 mm, są waga i gabaryty. Jest to naprawdę mały i poręczny sprzęt, co doceniłem szczególnie mocno biegając z nim po wzniesieniach Wysp Owczych. Co więcej, jego dobre światło pozwala na pełnoprawną i sprawną współpracę z telekonwerterem i to w przypadku każdego korpusu systemowego. Tego samego nie można napisać o ciemniejszych obiektywach klasy 100–400 mm.
Skoro już wspomnieliśmy o Wyspach Owczych, poniżej prezentuję kilka obrobionych zdjęć wykonanych testowanym obiektywem na tej wyprawie. Użytym korpusem był Panasonic Lumix DMC GX9.