Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 50-200 mm f/2.8-4 ASPH. - test obiektywu
6. Dystorsja
W przypadku korpusów systemu Mikro 4/3 w walce z dystorsją pomaga oprogramowanie aparatu. Aby dokonać oceny, jak z tą wadą radzi sobie sama optyka, musimy przeanalizować pliki RAW wywołane niezależnym oprogramowaniem – takim jak np. dcraw.
W tym przypadku rezultaty uzyskane dla ogniskowych 50, 100, 150 i 200 mm to odpowiednio +0.60%, +0.71%, +0.85% i +0.88%. Nigdzie nie otrzymaliśmy wyników wyższych od 1.0%, a więc o korygowaniu dystorsji możemy wypowiadać się w superlatywach. Warto tutaj odnotować, że pełnoklatkowe obiektywy klasy 100–400 mm nie mają problemów z przekraczaniem poziomu +1.0% i to na kilku ogniskowych (vide niedawno przez nas testowane obiektywy Sigmy i Tamrona, czy nawet rezultaty droższego Canona 100–400L II, który na najdłuższych ogniskowych także przekraczał ów poziom).
Olympus E-M5 II, JPEG, 50 mm | |||
Olympus E-M5 II, JPEG, 100 mm | |||
Olympus E-M5 II, JPEG, 150 mm | |||
Olympus E-M5 II, JPEG, 200 mm | |||
Olympus E-M5 II, RAW, 50 mm | |||
Olympus E-M5 II, RAW, 100 mm | |||
Olympus E-M5 II, RAW, 150 mm | |||
Olympus E-M5 II, RAW, 200 mm | |||