Olympus M.Zuiko Digital ED 8-25 mm f/4 PRO - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Poniższe zdjęcia bardzo wyraźnie pokazują, że Olympus 8–25 mm nie ma praktycznie żadnych problemów z korygowaniem podłużnej aberracji chromatycznej. Duża liczba soczewek wykonanych ze szkła niskodyspersyjnego dobrze więc wykonuje swoją pracę.
![]() |

Wyniki uzyskane na poszczególnych ogniskowych trzymają się podobnego poziomu, choć widać, że najwyższe są dla 16 mm, ciut niższe dla 8 mm, a najniższe dla 25 mm. W każdym jednak przypadku mamy do czynienia z rezultatem, który znajduje się na granicy poziomu bardzo małego i małego, co oznacza, że wada ta zupełnie nie będzie nam przeszkadzać. Biorąc pod uwagę zakres kątów widzenia, jaki oferuje nam testowany obiektyw i jego stałe światło, zachowanie w tej kategorii oceniamy bardzo wysoko.
E-M5 II, RAW, 16 mm, f/4.0 | E-M5 II, RAW, 25 mm, f/8.0 |
![]() |
![]() |
Aberracja sferyczna
Na pierwszych zdjęciach z tego rozdziału widać wyraźnie, że obiektyw nie pokazuje efektu „pływania” ogniska. Krążki uzyskane przed i za ogniskiem nie są jednak identyczne, bo jeden z nich pokazuje wyraźną, jaśniejszą obwódkę. Aberracja sferyczna nie jest więc skorygowana perfekcyjnie, ale, z drugiej strony, nie może być duża, bo odbiłoby się to na jakości obrazu na maksymalnym otworze względnym i dało efekt „pływania” ogniska.
Olympus E-M5 II, 25 mm, f/4.0, przed | Olympus E-M5 II, 25 mm, f/4.0, za |
![]() |
![]() |