Olympus M.Zuiko Digital ED 8-25 mm f/4 PRO - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Poniższe zdjęcia bardzo wyraźnie pokazują, że Olympus 8–25 mm nie ma praktycznie żadnych problemów z korygowaniem podłużnej aberracji chromatycznej. Duża liczba soczewek wykonanych ze szkła niskodyspersyjnego dobrze więc wykonuje swoją pracę.
Wyniki uzyskane na poszczególnych ogniskowych trzymają się podobnego poziomu, choć widać, że najwyższe są dla 16 mm, ciut niższe dla 8 mm, a najniższe dla 25 mm. W każdym jednak przypadku mamy do czynienia z rezultatem, który znajduje się na granicy poziomu bardzo małego i małego, co oznacza, że wada ta zupełnie nie będzie nam przeszkadzać. Biorąc pod uwagę zakres kątów widzenia, jaki oferuje nam testowany obiektyw i jego stałe światło, zachowanie w tej kategorii oceniamy bardzo wysoko.
E-M5 II, RAW, 16 mm, f/4.0 | E-M5 II, RAW, 25 mm, f/8.0 |
Aberracja sferyczna
Na pierwszych zdjęciach z tego rozdziału widać wyraźnie, że obiektyw nie pokazuje efektu „pływania” ogniska. Krążki uzyskane przed i za ogniskiem nie są jednak identyczne, bo jeden z nich pokazuje wyraźną, jaśniejszą obwódkę. Aberracja sferyczna nie jest więc skorygowana perfekcyjnie, ale, z drugiej strony, nie może być duża, bo odbiłoby się to na jakości obrazu na maksymalnym otworze względnym i dało efekt „pływania” ogniska.
Olympus E-M5 II, 25 mm, f/4.0, przed | Olympus E-M5 II, 25 mm, f/4.0, za |