Olympus M.Zuiko Digital ED 8-25 mm f/4 PRO - test obiektywu
7. Koma, astygmatyzm i bokeh
E-M5 II, 8 mm, f/4.0, centrum | E-M5 II, 8 mm, f/4.0, róg |
E-M5 II, 16 mm, f/4.0, centrum | E-M5 II, 16 mm, f/4.0, róg |
E-M5 II, 25 mm, f/4.0, centrum | E-M5 II, 25 mm, f/4.0, róg |
Astygmatyzm, rozumiany jako średnia różnica pomiędzy poziomymi i pionowymi wartościami funkcji MTF50, wyniósł 8.9% i jest to wartość leżąca na granicy poziomu małego i średniego. Można nadmienić, że wada ta była bardzo mała dla maksymalnej ogniskowej (tylko 3.3%), a jednocześnie zauważalnie większa w przedziale 8–16 mm (około 11–12%).
Nieostrości, jakie widzimy u Olympusa 8–25 mm, nie wyglądają ciekawie, ale w przypadku tak dużych kątów widzenia i takiej głębi ostrości trudno uzyskać ładne efekty. W krążkach widać sporo niejednorodności spowodowanych najprawdopodobniej przez obecność elementów asferycznych, a także jaśniejszą obwódkę. Na szczęście wpływ winietowania mechanicznego jest znikomy.
E-M5 II, 25 mm, f/4.0, centrum | E-M5 II, 25 mm, f/4.0, róg |
E-M5 II, 25 mm, f/5.6, centrum | E-M5 II, 25 mm, f/5.6, róg |
E-M5 II, 25 mm, f/8.0, centrum | E-M5 II, 25 mm, f/8.0, róg |