Sony FE 16-35 mm f/2.8 GM II - test obiektywu
6. Dystorsja i pole widzenia
Pole widzenia
Pełnoklatkowy obiektyw rektalinearny o zakresie ogniskowych 16–35 mm powinien dawać zakres kątów widzenia od 107 do 63.4 stopnia. Oczywiście pewne odstępstwa od tych wartości są jak najbardziej dozwolone. Przecież, jak przekonamy się za chwilę, obiektyw nie koryguje dystorsji idealnie, więc wcale nie jest rektalinearny. Co więcej, jego rzeczywista ogniskowa może być odrobinę inna niż deklarowana. Tutaj zawsze są podawane wartości zaokrąglane do pełnych liczb i nikogo nie dziwią 2–3% odstępstwa.
Na szczęście nie musimy niczego zgadywać odnośnie pól widzenia testowanego modelu Sony, bo zmierzyliśmy je dokładnie i to tak jak należy, dla promieni padających z nieskończoności. Te pomiary stały się możliwe dzięki wykonaniu zdjęć gwiaździstego nieba i dokonaniu transformacji pomiędzy układem współrzędnych obiektów na sferze niebieskiej i ich położeniem wyrażonym w pikselach na uzyskanym zdjęciu.
W przypadku ogniskowej 16 mm do transformacji zostało użyte ponad 200 gwiazd równomiernie rozłożonych na zdjęciu. Błąd transformacji wynosił trochę ponad 4 minuty łuku. Zmierzone pole widzenia wyniosło 109.0 stopnia z błędem na poziomie 0.3–0.4 stopnia. Miła wiadomość jest więc taka, że obiektyw daje tutaj trochę większe pole od deklarowanego.
Dla odmiany, w przypadku ogniskowej 35 mm zgodność z deklaracjami jest prawie idealna. Transformacja oparta o ponad 150 gwiazd pozwoliła wyznaczyć pole na 63.6 stopnia z błędem wynoszącym około 0.1 stopnia.
Dystorsja
W przypadku mniejszego detektora APS-C dystorsja da nam się we znaki tylko na najkrótszych ogniskowych. Na 16 mm widzimy lekką beczkę o wartości −2.79%, która spada do −1.52% po przejściu do ogniskowej 20 mm. Na 24 mm mamy prawie niezauważalny poziom −0.53%, natomiast na 28 mm zniekształcenia praktycznie się zerują, bo uzyskany przez nas wynik to +0.05%. Na maksymalnej ogniskowej mamy do czynienia z małą poduszką o wartości +0.72%.
Sony A7R III, APS-C, 16 mm | |||
Sony A7R III, APS-C, 20 mm | |||
Sony A7R III, APS-C, 24 mm | |||
Sony A7R III, APS-C, 28 mm | |||
Sony A7R III, APS-C, 35 mm | |||
Jeśli chodzi o pełną klatkę, formalne wyniki wcale nie są takie duże. Niestety, aby nie pozwolić im wybuchnąć, optycy mocno posiłkowali wprowadzeniem dystorsji falistej. Tak więc na ogniskowej 16 mm uśredniony w całym kadrze rezultat sięga −3.57%. Gdy jednak ograniczymy się pomiarami do obszaru wewnątrz znaczników 1:1, w którym nie widać odgięcia linii spowodowanego dystorsją falistą, nasz wynik wzrośnie do dużego poziomu −4.62%.
Po przejściu do ogniskowej 20 mm dystorsja zmniejsza się do −1.97%, ale zniekształcenia faliste wciąż są widoczne. Co ciekawe, ich delikatny wpływ widać także na ogniskowej 24 mm, gdzie uśredniony w całym kadrze rezultat to −0.54%.
Na ogniskowej 28 mm mamy już do czynienia z bardzo niewielką „poduszką” o wartości +0.48%. Na maksymalnej ogniskowej wzrasta ona do już zauważalnego poziomu +1.95%.
Sony A7R III, FF, 16 mm | |||
Sony A7R III, FF, 20 mm | |||
Sony A7R III, FF, 24 mm | |||
Sony A7R III, FF, 28 mm | |||
Sony A7R III, FF, 35 mm | |||