Tamron 17-50 mm f/4 Di III VXD - test obiektywu
7. Koma, astygmatyzm i bokeh
Centrum, 17 mm, f/4.0 | Róg APS-C, 17 mm, f/4.0 | Róg FF, 17 mm, f/4.0 |
Centrum, 33 mm, f/4.0 | Róg APS-C, 33 mm, f/4.0 | Róg FF, 33 mm, f/4.0 |
Centrum, 50 mm, f/4.0 | Róg APS-C, 50 mm, f/4.0 | Róg FF, 50 mm, f/4.0 |
Astygmatyzm rozumiany jako średnia różnica pomiędzy pionowymi i poziomymi wartościami funkcji MTF50 wyniósł 10.2% i jest to wartość średnia. Widać tutaj jednak zauważalne różnice pomiędzy poszczególnymi ogniskowymi. Na 17 mm astygmatyzm jest znikomy i sięga tylko 3.3%, ale na ogniskowych 33–50 mm znacznie się zwiększa i tam podchodzi już momentami pod poziom duży.
Wygląd rozogniskowanych krążków światła jest rozsądny. Biorąc pod uwagę fakt, że mamy do czynienia z obiektywem o średnim świetle, który na dodatek w znacznej większości swojego zakresu jest instrumentem szerokokątnym, uzyskane tutaj obrazy nie dają poważniejszych powodów do narzekań. Choć warto nadmienić obecność koncentrycznych kręgów wynikających najprawdopodobniej z zastosowania elementów asferycznych. Miłym zaskoczeniem jest za to winietowanie mechaniczne, które daje się we znaki tylko na maksymalnym otworze względnym i znika praktycznie całkowicie po przymknięciu przysłony o 1 EV.
Centrum, 50 mm, f/4.0 | Róg APS-C, 50 mm, f/4.0 | Róg FF, 50 mm, f/4.0 |
Centrum, 50 mm, f/5.6 | Róg APS-C, 50 mm, f/5.6 | Róg FF, 50 mm, f/5.6 |
Centrum, 50 mm, f/8.0 | Róg APS-C, 50 mm, f/8.0 | Róg FF, 50 mm, f/8.0 |