Budowa i funkcjonalność

Panasonic HX-A100 to dość nietypowa konstrukcja. Producent zdecydował się na rozdzielenie kamery zawierającej obiektyw i matrycę oraz jednostki głównej odpowiedzialnej za zasilanie i sterowanie. Całość została połączona przewodem o długości około 70 cm. Przewód jest elastyczny i ekranowany, a znajdujący się na jego końcu moduł kamery lekki i niewielki. Niestety nie możemy tego samego powiedzieć o jednostce głównej, która jest dość sporych rozmiarów, a jej waga wynosi 117 gramów. Znajdziemy na niej w sumie 5 przycisków. Pierwszy służy do włączania i wyłączania urządzenia, drugi rozpoczyna i kończy nagrywanie filmów, trzeci jest odpowiedzialny za wykonywanie zdjęć, a czwartym możemy zmieniać tryb pracy interfejsu WiFi. Ostatni został oznaczony kłódeczką i pozwala zablokować pozostałe przyciski.

Do jakości wykonania kamery trudno mieć jakieś większe zastrzeżenia, jednak użyte materiały nie są już tak wysokiej jakości, jak to miało miejsce w przypadku Drift HD Ghost.

----- R E K L A M A -----

Obsługa Panasonika HX-A100 w głównej mierze bazuje na interfejsie sieci bezprzewodowej. Po wciśnięciu przycisku WiFi i dłuższym go przytrzymaniu nasz smartfon wykryje sieć bezprzewodową o nazwie A100-wearable, z którą możemy się połączyć po wpisaniu hasła podanego w instrukcji. Musimy też ściągnąć aplikację Panasonic Image App, która jest dostępna dla systemów Android oraz iOS. Niestety aplikacja ta jest jedynym narzędziem, które pozwala nam na zmianę opcji w urządzeniu, zatem osoby, które nie posiadają iPhone’a albo smartfona z Androidem, będą miały dość spory problem.

Gdy jednak zainstalujemy Panasonic Image App i połączymy go z kamerą, to będziemy mogli nie tylko zdalnie sterować urządzeniem i przeglądać nagrane materiały, ale również zmieniać wszystkie jego opcje – a jest ich sporo. Panasonic daje możliwość ustawienia pola widzenia, jakości wideo, balansu bieli, kompensacji tylnego światła, czy włączenia trybu nocnego. Mamy też do dyspozycji rejestrację wideo w zwolnionym tempie i filmów poklatkowych.

Skupiono się też na zaoferowaniu bogatej palety opcji związanych z funkcją WiFi. Kamerę możemy podłączyć do lokalnej sieci bezprzewodowej i łatwo udostępniać zdjęcia i filmy oraz powiązać urządzenie z naszym kontem w LUMIX CLUB. HX-A100 ma też opcję broadcastingu pozwalającą transmitować obraz na żywo do internetu.

Niestety bez odpowiedniego smartfona z żadnej z tych opcji nie skorzystamy.

W pudełku z kamerą znajdziemy zaczep nauszny, opaskę naramienną oraz kabel USB, instrukcję obsługi i płytę z programem HD Writer. Jak widać nie ma tego dużo, a tym bardziej smuci brak jakichkolwiek dodatkowych mocowań.

Panasonic co prawda ma w ofercie opcjonalny montaż na kask o oznaczeniu VM-MKA 100, jednak na chwilę obecną nie wiadomo, czy będzie on dostępny w Polsce, a za granicą jest oferowany w przedsprzedaży za około 30 USD.

Tak więc na chwilę obecną zmuszeni jesteśmy korzystać z zaczepu nausznego.

Na jednej ze ścianek jednostki głównej znajdziemy blokowaną klapkę, pod którą umieszczono slot na kartę Micro SD, przycisk Reset zerujący wszystkie ustawienia oraz złącze USB pozwalające też na ładowanie akumulatora.

Niestety zabrakło tu złącza HDMI, tak więc nagrane materiały możemy odtwarzać bezpośrednio z kamery jedynie za pośrednictwem sieci WiFi. Jednak kamera nie chciała połączyć się z naszą lokalną siecią bezprzewodową i w związku z tym nie mieliśmy okazji przetestować możliwości połączenia A100 z telewizorem wpiętym do sieci.

Mocowanie

Jak już wspomnieliśmy, Panasonic HX-A100 nie oferuje zbyt wielu możliwości jeżeli chodzi o montaż. Możemy jedynie skorzystać z dołączonego zaczepu nausznego, bowiem mocowanie do kasku może nie być dostępne w naszym kraju.

Niestety zaczep jest dość niewygodny i zwyczajnie przeszkadza w wielu sytuacjach. Korzystając z niego, albo mamy ogromny problem aby założyć na niego kask, albo w ogóle nam się to nie udaje, bo ucisk na uszy jest zbyt duży. Zjeżdżając w kasku na nartach musieliśmy pogodzić się z dość dużym dyskomfortem spowodowanym bólem w okolicach małżowin, a do tego były problemy z właściwym ustawieniem kamery, bowiem wychodziła ona spod kasku mniej więcej na wysokości gumy od gogli. Podobne problemy mieliśmy podczas jazdy na motocyklu, ale tam na szczęście pomogło zastosowanie mniej zabudowanego kasku. Natomiast w przypadku skoków spadochronowych niestety zaczep nauszny nie mieścił się pod kaskiem i kamerę musieliśmy przykleić taśmami.

Panasonic HX-A100 przyklejony do kasku podczas skoku z 3000 metrów.

Kolejny problem stanowi jednostka centralna i dołączony do niej przewód o długości 70 cm. Zarówno podczas jazdy na motocyklu jak i skoków spadochronowych trzeba było jednostkę schować pod pazuchę, aby przewód jak najszybciej znalazł się za kołnierzem. Podczas jazdy z dużą prędkością na motorze mógłby łopotać na wietrze, a przy otwieraniu spadochronu stwarza niebezpieczeństwo zaplątania się w linki. To nie koniec problemów. Kolejne pojawiły się przed nurkowaniem. Zaczep jest tak skonstruowany, że kamerę można zamontować tylko w okolicach lewego ucha, a że urządzenie jest wodoszczelne do głębokości 1.5 metra, to w grę wchodziło jedynie nurkowanie powierzchniowe z rurką. Nurkowie mocują rurkę zawsze z lewej strony, bowiem z prawej strony poprowadzone są węże od automatów oddechowych, zatem po założeniu kamery nie mogliśmy skorzystać z rurki. Pomogło przełożenie rurki na prawą stronę, jednak część modeli (w tym używany przez nas) nie do końca jest do tego przystosowana i pojawiają się problemy z utrzymaniem w zębach ustnika i wydmuchiwaniem wody przez zawór nadmiarowy, który zamiast w dół, skierowany jest wówczas do góry.

W takiej sytuacji wydaje się konieczne jak najszybsze wprowadzenie do sprzedaży mocowania na kask, ponieważ w chwili obecnej zaczep nauszny utrudnia korzystanie z kamery w wielu sportach.

Podsumowanie

Panasonic HX-A100 to dość interesujący produkt. Zawdzięcza to swojej nietypowej konstrukcji, która niestety nie zawsze sprawdza się tak, jak byśmy tego oczekiwali. Podczas korzystania z tej kamery napotkaliśmy liczne problemy z jej zamocowaniem, a umożliwienie obsługi tylko posiadaczom określonych smartfonów, także zawęża grono potencjalnych klientów. Mimo to w produkcie znajdziemy kilka ciekawych funkcji, takich jak możliwość kręcenia filmów poklatkowych, czy nadawania transmisji na żywo.

Zalety:
• wbudowany interfejs WiFi,
• rozbudowane menu konfiguracyjne,
• tryb filmów poklatkowych,
• możliwość rejestracji filmów w zwolnionym tempie,
• tryb nocny,
• możliwość transmisji obrazu na żywo do internetu,
• możliwość łatwego robienia zdjęć podczas kręcenia filmów.

Wady:

• niewygodne mocowanie,
• nieporęczna konstrukcja,
• konfiguracja tylko z poziomu wybranych smartfonów,
• problemy z łączeniem z siecią WiFi,
• brak złącza HDMI.